U bent hier: Home > Uitgebreide informatie Rottweiler > Gedrag en Levensruimte van de Rottweiler

Gedrag en Levensruimte van de
Rottweiler

De Rottweiler bezit grote kwaliteiten. Misschien moet juist daarom de beginneling wel worden gewaarschuwd voor een ondoordachte keuze als hij een hond van dit ras wenst aan te schaffen. Er bestaat namelijk niet veel overeenkomst tussen deze hond en een herdershondenras, ook al kunnen ze duidelijk voor dezelfde taken worden ingezet. De Rottweiler is een dogachtige en, zoals weleens heel terecht is opgemerkt, 'net als een wapen dat men toont om het niet te hoeven gebruiken'.

In het algemeen heeft de huidige fokkerij zich toegespitst op de selectie van uiterst krachtig honden. Deze honden zijn vaak groot en hebben een voor de leek nors aandoende gelaatsuitdrukking. Ze zijn van zichzelf dus al afschrikwekkend genoeg, zodat ze in feite hun strijdlustige aard halsstarrigheid en moed nooit hoeven te tonen. Het wordt trouwens door sommigen ontraden om deze honden af te richten voor de verdediging en ze hier ook daadwerkelijk voor te gebruiken. Er zouden namelijk maar weinig mensen zijn die ze onder alle omstandigenheden volledig onder controle kunnen houden. De rottweiler is dus niet voor iedereen geschikt. Hij heeft beslist een baas nodig die bij hem past. Deze baas moet van nature een onmiskenbaar gezag uitstralen. Verder moet hij bij voorkeur ervaring hebben in het houden van een hond met een dergelijke aard. Bovendien is het wenselijk dat hij weet welke problemen het africhten met zich brengt en hoe hij die problemen aan moet pakken. Daarom is het in veel gevallen beter om eerst één of meer honden met een dominant karakter te hebben gehad. De Rottweiler is te zelfverzekerd voor een eigenaar die niet echt de baas is. Dat gaat helemaal op als men een reu heeft, want die is op een enkele uitzondering na bijzonder dominant. Een teef is doorgaans verdraagzamer en minder onafhankelijk, en past zich beter aan het gezinsleven aan. Dat neemt niet weg dat er toch ook nog heel wat behoorlijk dominante teven zijn.

De belangrijkste tekortkoming van een Rottweiler is dat hij soms onverdraagzaam ten opzichte van andere honden is. Daarin is hij weliswaar niet de enige, maar het vervelende is dan natuurlijk dat hij zo sterk is. Wordt hij bijvoorbeeld door een kleine, felle Terrier geprovoceerd, dan pikt hij dat beslist niet. De eventuele gevolgen zijn niet te overzien als de baas hem niet in goede banen weet te leiden. Een goed gesocialiseerde Rottweiler uit een qua karakter voortreffelijk verervende lijn is echter een prima gezelschapshond, zeker als hij een baas heeft die hem en zijn reacties kent en deze correct kan begeleiden.

Als het temperament van de Rottweiler in één woord zou moeten worden omschreven, is wellicht het woord 'zelfverzekerd' het meest op zijn plaats. Dat is niet omdat hij om het minste of geringste heel 'giftig' zou worden. Integendeel, hij is van nature juist uiterst kalm en vredelievend. Hij blaft maar zelden, een reden waarom men onmiddellijk moet gaan kijken als hij wel blaft. Als de Rottweiler echter wordt opgehitst of aangevallen - of eerder: als degenen die hij beschermt, worden aangevallen - zal hij vreselijk kwaad worden. In dat geval kan niets of niemand hem nog stoppen. Hij kent namelijk geen angst en is ongevoelig voor bedreigingen of slaag. Dit karakter wordt vooral duidelijk zichtbaar als hij bijtproeven moet afleggen. De dressuurtrainer kan dan wel een mouw voor hem heen en weer bewegen, maar de hond zal daar echt niet zomaar in bijten. Pas als hij geïrriteerd raakt, zal blijken dat hij als een zeer flinke 'bijter' moet worden beschouwd. Zijn kaak is een ware bankschroef die vol inbijt en niet meer loslaat, wat de pakwerker ook probeert.

Zoals al eerder werd gesteld, is de Rottweiler beslist geen hond voor iemand die weinig verstand van honden heeft. Een Rottweiler die is getraind in de discipline 'waak- en verdedigingshond' hoort dus helemaal in de handen van een deskundige thuis. Maar zoals iedere gezelschapshond moet ook de Rottweiler de basisbegrippen van gehoorzaamheid onder de knie hebben. Hij moet zeker de volgende commando's kennen en perfect kunnen uitvoeren: komen op bevel, aangelijnd volgen aan de voet, los volgen aan de voet, afliggen, zitten en staan. Deze hond moet gewoon goed kunnen luisteren als hij bijvoorbeeld tijdens een wandeling wordt teruggeroepen omdat een klein keffertje hem provoceert. Bij een en ander moeten natuurlijk niet dezelfde methoden worden toegepast als bij herdershondenrassen of de Dobermann.

De Rottweiler is nu eenmaal geen vroegrijpe hond. Hij wordt pas echt volwassen als hij ongeveer drie jaar oud is. Zijn baas zal dus geduldig en vastberaden moeten zijn. Hij zal geleidelijk te werk moeten gaan en moeten vermijden dat de hond niet meer wil. Maar als de Rottweiler eenmaal iets heeft geleerd, vergeet hij het niet meer.

Zijn gebrek aan vroegrijpheid betekent helemaal niet dat er later met de opvoeding van de Rottweiler moet worden begonnen. Integendeel zelfs, want het is van nature geen gedweeë hond dus hij laat al snel zijn onafhankelijkheid blijken. Dat zelfde geldt voor zijn neiging om zelf te willen uitmaken wat hij wel of niet moet doen. Het is daarom beter hem al vanaf de leeftijd van drie of vier maanden op te voeden, alleen zal het lang duren en veel tijd kosten voordat hij alles kan.

In tegenstelling tot wat men vaak denkt, moet deze robuuste hond geen 'harde' dressuur krijgen. Hij moet dus niet worden gedrild.

Zijn baas moet zich beslist en duidelijk opstellen, maar mag de hond vooral nooit ophitsen, sarren of de indruk geven dat hij onbillijk is. Dat zijn onmisbare voorschriften voor de opvoeding.

Het is niet nodig om een Rottweiler af te richten. Een gedegen opvoeding is voldoende om van hem een handelbare hond te maken. Zijn van nature beschermende aard doet de rest. Daardoor is hij een kalme kracht waarop men altijd kan rekenen. Hij blaft niet onnodig en wacht tot het allerlaatste moment voordat hij in actie komt.Zijn strenge uiterlijk imponeert al genoeg. Niemand zal het in zijn hoofd halen om over de drempel van de hal te stappen als er een Rottweiler op hem staat te wachten, zelfs al blijft die rustig staan. Hij blijft vastberaden en met een sombere, zelfverzekerde blik de bezoeker aankijken.

De Rottweiler is een stevige hond en heeft dus flinke porties voer nodig. Hij heeft enigszins de neiging om dik te worden, maar met het juiste menu en flink veel dagelijkse beweging kan dat wel in de hand worden gehouden.

bron: mijn hond, mijn vriend